شناسایی آسیب‌های رشته شغلی مددکاری اجتماعی در بنیاد شهید و امور ایثارگران

اهداف: از آنجا که مددکاران اجتماعی غالباً با اقشار آسیب‌دیده در تعامل هستند، خود نیز در معرض آسیب‌های ناشی از کار قرار می‌گیرند، بنابراین توجه به مسایل و مشکلاتی که این افراد را در معرض آسیب قرار می‌دهد، امری ضروری است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی مهم‌ترین آسیب‌های رشته شغلی مددکاران اجتماعی شاغل در بنیاد شهید و امور ایثارگران و ارایه پیشنهادهای کاربردی برای پیشگیری، مقابله یا مداخله در آسیب‌ها بود. ابزار و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی به‌روش کیفی 80 نفر از مددکاران شاغل در بنیاد شهید و امور ایثارگران در سال 1392، مددکاران بیمارستان‌های وابسته به بنیاد و اساتید رشته مددکاری دانشگاه علامه طباطبایی به‌شیوه نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند. داده‌ها توسط پرسش‌نامه بازپاسخ و به‌صورت مصاحبه نامنظم (ساختارنایافته) به‌صورت تلفنی گردآوری شد. در تحلیل داده‌ها، آمار توصیفی مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: دلایل بروز آسیب‌های شغل مددکاری به ترتیب عوامل سازمانی (60.0%)، عوامل حرفه‌‌ای( 30.0%) و عوامل مرتبط با مددجویان 10.0%) بیان شد. پیشنهادات ارایه‌شده در سه دسته کلی؛ علمی و تخصصی (37.5%)، رفاهی و معیشتی (31.25%) و حقوقی- قانونی (31.25%) دسته‌بندی شدند. در زمینه علمی و تخصصی برگزاری کلاس‌های تخصصی برای به‌روزرسانی اطلاعات مددکاران، در زمینه رفاهی و معیشتی الزام مددکاران به استفاده از مرخصی‌های استحقاقی و تفریح اجباری و در زمینه حقوقی- قانونی درنظرگرفتن سختی مشاغل و بازنشستگی پیش از موعد، مهم‌ترین راهکارهای ارایه‌شده بودند. نتیجه‌گیری: آسیب‌های سازمانی مهم‌ترین آسیب‌های رشته شغلی مددکاران اجتماعی شاغل در بنیاد شهید و امور ایثارگران هستند. بیشترین راهکار ارایه‌شده توسط مددکاران در زمینه پیشنهادات علمی و تخصصی است.